Metoda kompleksowa jest wypadkową metody analitycznej i syntetycznej, stanowi bowiem formalne połączenie tych metod z zaakcentowaniem jednej z nich. Wydaje się, że takie nauczanie ze względu na dużą aktywność zawodników może być z dużym powodzeniem wykorzystywane właśnie w efektywnym szkoleniu.

W nauczaniu metodą kompleksową nie tyle wymaga się od ćwiczących opanowania jakiegoś pojedynczego elementu technicznego, ile zastosowania formy wieloruchowej we fragmencie walki sportowej (sytuacji w grze). Metoda kompleksowa w rozbudowanej formie opiera się na stosowaniu złożonych i powtarzanych ćwiczeń zbliżonych do walki sportowej na boisku. Dzięki tej metodzie zawodnicy przygotowują się nie tylko szybciej do sytuacji wynikających z bezpośrednich pojedynków z przeciwnikiem, ale też kształtują specyficzne działania do gry, np. w czynnościach obrońcy należy ćwiczyć:

  1. optymalne ustawienie się w zależności od miejsca, w którym znajduje się piłka i przeciwnik (taktyka),
  2. wykorzystanie niezbędnych sposobów uderzeń piłki (technika),
  3. bieg, doskok (kondycja fizyczna),
  4. odwagę, bojowość, zdecydowanie (przygotowanie psychiczne).

Przykład

Zabawa „Berek grupowy” – w ograniczonym polu (20 × 15 m) dwie drużyny 4-osobowe. Zawodnicy zespołu posiadającego piłkę są „berkami” i rozgrywając piłkę między sobą, starają się dotknąć uwalniających się zawodników drużyny przeciwnej. Schwytać uciekającego (dotknięcie ręką) można tylko wtedy, gdy jest się w posiadaniu piłki.

Uwaga:

Zabawa ta może być prowadzona w dwóch odmianach:

  1. a) łatwiejszej:
  • gdy piłkę podaje się rękoma (można ograniczyć liczbę kroków),
  • gdy piłkę z własnego podrzutu podaje się nogami (np. prostym podbiciem), chwyt rękami;
  1. b) trudniejszej,
  • gdy piłkę podaje się nogami; w tym wypadku zawodnicy drużyny przeciwnej poruszają się tyłem;.

Wymiana piłki pomiędzy zawodnikami drużyny „berka” oraz uwalnianie się zawodników drużyny uwalniającej wymaga dużej aktywności, orientacji przestrzennej oraz współdziałania zespołowego.

Powyższe ćwiczenie pochodzi z artykułu „Znaczenie ćwiczeń kompleksowych w kreatywnym nauczaniu działań techniczno-taktycznych piłkarzy nożnych” opublikowanego w nr 6/2017 (25) czasopisma „Asystent Trenera”. W artykule tym autor, Henryk Duda, zaproponował dodatkowo przykładowe ćwiczenia kompleksowe w ujęciu metodycznym, zaprezentował je w formie:

  • zabawowej,
  • ścisłej,
  • fragmentów gry,
  • gier

Dążąc w dalszej kolejności do pełnej wszechstronności, zaproponował organizację ćwiczeń, które w swoim założeniu najwierniej odzwierciedlają naturalne środowisko walki sportowej; czyli ćwiczenia w formie wiązanej. Ćwiczenia te zaprezentował, łącząc gry z ćwiczeniami:

  • usprawniającymi,
  • techniki specjalnej,
  • taktyki

Utworzone w ten sposób grupy ćwiczeń tworzą bardziej kompleksowe i wszechstronne zadania, przyczyniając się do rozwijania kreatywnej postawy zawodnika oraz większej efektywności jednostki treningowej.

Tutaj można zamówić czasopismo „Asystent Trenera”