Wbrew pozorom, stworzenie takiej gry jest bardzo proste. Jednak zanim zabierzemy się za ustawianie stożków czy pachołków i rozstawianie zawodników, należy się najpierw zastanowić, który moment gry chcemy poprawić.

 

 

Musimy zatem dokładnie zdiagnozować problem! Aby to zrobić, należy przeanalizować 4 elementy, które ułatwią nam zbudowanie odpowiedniej gry do celu, który chcemy osiągnąć:

  1. Faza gry, w której występuje element piłkarski, który chcemy doskonalić:
  • atak (nasz zespół posiada piłkę),
  • obrona (piłkę posiada przeciwnik),
  • fazy przejściowe O ‒> A, A ‒> O (strata, odbiór piłki).

 

  1. Zawodnicy (formacje), których problem bezpośrednio dotyczy:
  • bramkarz + obrońcy,
  • obrońcy,
  • obrońcy + pomocnicy,
  • pomocnicy,
  • pomocnicy + napastnicy.

 

  1. Miejsce (część boiska), w którym problem bezpośrednio występuje:
  • własna połowa,
  • połowa przeciwnika,
  • sektor boczny boiska,
  • sektor środkowy boiska.

 

  1. Określenie składowych problemów, które występują, a które chcemy wyeliminować:
  • techniczne (słaba jakość podań, nieskuteczność, kiepskie przyjęcie itp.),
  • taktyczne (brak krycia, podwojenia w bocznym sektorze, wyjścia na pozycję itp.),
  • komunikacyjne (zbyt długie i mało rzeczowe komunikaty, brak reakcji partnera itp.).

 

Jak zbudować grę pozycyjną, która przyniesie nam wymierne efekty? Jak skorzystać z powyższych informacji, aby „wycisnąć” maksimum z gry, którą zastosujemy? Spróbujmy teraz zrobić to na przykładzie.

 

Przykład:

Budowanie ataku od bramkarza – współpraca z obrońcami i defensywnym pomocnikiem przy wyprowadzeniu piłki od własnej bramki

Na grafice poniżej zaznaczmy zawodników, którzy są bezpośrednio zaangażowani w sytuację taktyczną, którą chcemy trenować – grafika 2.

 

Grafika 2. Linie podań (współpraca) pomiędzy zawodnikami – Narodowy Model Gry

 

 

Następnie należy sobie odpowiedzieć na 4 poniższe pytania:

  • Jaką fazę gry chcemy trenować?

‒ atak (posiadanie piłki).

 

  • Którzy zawodnicy są zaangażowani w sytuację taktyczną?

‒ bramkarz + obrońcy + defensywny pomocnik (trzymając się numeracji: 1, 3, 4, 5, 2, 6).

 

  • W jakim miejscu na boisku występuje dana sytuacja?

‒ własna połowa boiska.

 

  • Jakie problemy występują w grze, które chcemy poprawić w danej sytuacji podczas meczu?

‒ techniczne: gra nogami bramkarza, jakość podań zawodników 4 i 5, przyjęcie kierunkowe zawodników 2 oraz 3;

‒ taktyczne: głębia oraz szerokie ustawienie zawodników 4 i 5, szukanie linii podania zawodnika 6, ustawienie zawodników 2 oraz 3 w pozycji otwartej (tyłem do linii bocznej);

‒ komunikacyjne: wskazanie kierunku, w którym bramkarz chce dostać piłkę (która noga).

 

Teraz na podstawie powyższych informacji przedstawię 3 gry pozycyjne, z których każda następna będzie rozwinięciem poprzedniej.

 

Podczas każdej gry powinien występować ze strony trenera tzw. pozytywny coaching. Trener powinien reagować na sytuacje, które obserwuje podczas gier, czyli:

  • wychwytywać to, co wykonują bardzo dobrze i podkreślać ich mocne strony,
  • korygować błędy popełniane przez zawodników,
  • być przygotowanym na uproszczenie zasad, jeśli zawodnikom dana gra nie wychodzi zbyt płynnie,
  • być przygotowanym na wprowadzenie dodatkowych utrudnień, jeśli bardzo szybko opanowali elementy, na których nam zależało.

 

Grafika 3. Krok I - Gra 4 × 2 na utrzymanie się przy piłce

 

 

Cel: doskonalenie współpracy bramkarza (1), ze środkowymi obrońcami (4, 5) i defensywnym pomocnikiem (6).

Na pierwszy rzut oka zwykły „dziadek” – gra uproszczona 4 × 2. Jednak układ zawodników, ich ustawienie oraz partnerzy, z którymi są zmuszeni współpracować, powoduje, że otrzymujemy najprostszą grę pozycyjną, w której świetnie możemy doskonalić elementy, które wynotowaliśmy w punkcie 4. Poprawimy grę nogami bramkarza? Tak! Czy będziemy ćwiczyć szerokie ustawienie środkowych obrońców? Tak! Czy możemy poprawić komunikację bramkarza z obrońcami? Tak! Czyli podczas bardzo prostej gry, możemy trenować bardzo wiele elementów piłkarskich, na których poprawie nam zależy.

 

Grafika 4. Krok II - Gra 6 × 4 na utrzymanie się przy piłce

 

 

Cel: doskonalenie współpracy bramkarza (1), całej formacji obrony (3, 4, 5, 2) i defensywnego pomocnika (6).

 

Powyższa gra jest rozwinięciem poprzedniej. Jeśli już dobrze wyglądała współpraca bramkarza, środkowych obrońców i defensywnego pomocnika, to dokładamy jeszcze bocznych obrońców (2, 3). Teraz już możemy doskonalić współdziałanie całej szóstki zawodników w fazie budowania ataku z naciskiem na wyprowadzenie piłki od bramkarza. Znowu odsyłam do punktu 4, żeby przeczytać jeszcze raz, co chcemy poprawić i czy faktycznie w tej grze występują te elementy. Moim zdaniem tak!

 

Grafika 5. Krok III – 6 × 4 na 4 bramki

 

 

Przebieg: Czerwoni po wymianie określonej liczby podań (np. 6) mają za zadanie zagrać piłkę przez jedną z żółtych (otwartych) bramek. Biali po odbiorze piłki atakują na dużą bramkę.

Ostatnia gra powinna już maksymalnie odwzorowywać warunki meczowe. Dlatego miejsce gry powinno być dokładnie to samo, gdzie dana sytuacja występuje podczas meczu. Układ zawodników jest taki sam jak w poprzedniej grze, jednak odwołując się do meczu, musimy stworzyć warunki występowania wszystkich faz gry.

Od początku naszym główny celem jest doskonalenie fazy gry w ataku. W grach wystąpiła również faza gry w obronie (biali). W ostatniej grze dochodzą nam jeszcze fazy przejściowe (A ‒> O oraz O ‒> A), które również (cel pośredni) możemy doskonalić np. czerwoni po stracie piłki natychmiastowy doskok do przeciwnika i próba szybkiego odzyskania piłki.

 

Więcej na ten temat przeczytacie w artykule „Zastosowanie gier pozycyjnych w treningu taktycznym” opublikowanym w nr 1/2017 (20) czasopisma „Asystent Trenera”. Oprócz podania „przepisu” na tworzenie gier pozycyjnych, autor odpowiedział w nim m.in. na pytanie – czym i dla kogo są gry pozycyjne oraz podał kilka przykładów takich gier.

 

Tutaj można zamówić czasopismo „Asystent Trenera”