Czesław Michniewicz w każdym klubie, w którym pracuje, zawsze zaczyna ustawianie gry drużyny od defensywy, ponieważ nie ma w niej miejsca na improwizację. Stosuje zestaw ćwiczeń, wokół których buduje całą defensywę. Poniżej przykładowe.

Ćwiczenia dotyczą sytuacji, które w każdym meczu się powtarzają. W każdym meczu trzeba skrócić/wydłużyć pole gry, trzeba grać 1 × 1, 2 × 2 itp. Zdarzają się sytuacje, że zawodnik, który trafia do Ekstraklasy, ma problem z właściwym ustawieniem się względem piłki i względem przeciwnika. Ćwiczenia, na których pracuje trener Michniewicz, mają właśnie za zadanie wykluczyć takie sytuacje, to takie piłkarskie „abc” gry defensywnej.

Ćwiczenie 1

Ustawiamy 4 znaczniki oraz 3 mniejsze pomiędzy tamtymi. Zawodnicy ćwiczą przesuwanie. W zależności od tego, gdzie została zagrana piłka, zawodnicy muszą wiedzieć, jakie pozycje zajmować. Jest to szczególnie ważne podczas pracy z młodzieżą. Jeżeli 1 z 4 obrońców startuje w kierunku zagranej piłki, to pozostała trójka zajmuje właściwe pozycje.

Zobacz na animacji przebieg ćwiczenia:

Ćwiczenie 2

Doskonali skracanie i wydłużanie pola gry. Pokazuje, że gdy przeciwnik dostaje piłkę do nogi, to obrońca musi do niego wyjść. Jednak jeśli jest odwrócony plecami do naszej bramki i odegra piłkę, to przeciwnik ma łatwość, aby zagrać ją za plecy naszych obrońców. Częstym błędem jest, że po wyjściu linii obrony i po odegraniu piłki przez atakującego przeciwnika do tyłu wszyscy obrońcy zostają wysoko w linii. Żaden z nich nie wykonuje ruchu do tyłu. W lidze włoskiej czy angielskiej jest to element piłkarskiego abecadła.

Właściwym zachowaniem jest wyjście obrońcy do napastnika, który otrzymuje piłkę. Właściwe jest również niepozwolenie mu, aby się z nią odwrócił. Jeżeli jednak napastnik odegra do będącego przodem do naszej bramki partnera i ten ma łatwość zagrania nam piłki prostopadłej lub za plecy, to linia defensywna musi odskoczyć do tyłu. W 2009 r., będąc na stażu w Liverpoolu, zaobserwowałem, że właśnie to ćwiczenie bardzo często przeprowadzał trener Rafa Benitez.

Zobacz na animacji przebieg ćwiczenia:

W powyższym ćwiczeniu zwracamy uwagę na dojście do przeciwnika, przesunięcie pozostałych obrońców (patrz ćwiczenie 1), ale przede wszystkim na to, że gdy piłka jest przez przeciwnika odegrana do tyłu, to linia obrony startuje w kierunku własnej bramki.

Pola zaznaczone pod bramką służą do tego, aby zagranie było skierowane we wskazane miejsce na polecenie trenera. Dzięki temu pokazujemy obrońcom strefy, w które może zostać zagrana piłka, a oni mają się w zależności od zagrania właściwie przesunąć. Jeżeli piłka jest zagrana w strefy 1 i 3, to atakuje nie tylko boczny obrońca, ale pozostali defensorzy też muszą się właściwie przesunąć. Jeśli natomiast piłka wędruje do strefy 2, to wszyscy obrońcy muszą się znaleźć w strefie 2.

Warto przy tym zwrócić uwagę, aby boczny obrońca nie mijał słupka. Jeżeli piłka zostanie zagrana do bocznej strefy, to pierwszy boczny obrońca wychodzi do piłki, a trzej pozostali obrońcy znajdują się w obrębie światła bramki, czyli strefy 2. Czasami popełniany jest błąd polegający na tym, że do zagrania w boczną strefę (1, 3) oprócz bocznego obrońcy na asekurację rusza 1 ze stoperów, drugi boczny obrońca zostaje w swoim sektorze, czyli w drugiej bocznej strefie i w świetle bramki zostaje nam tylko 1 obrońca.

Więcej na ten temat przeczytasz w artykule autorstwa Czesława Michniewicza „ABC gry w defensywie – przykłady ćwiczeń” opublikowanym w nr 2/2015 (9) czasopisma „Asystent Trenera”.