Bardzo ważne w sukcesie każdego psychodynamicznego ćwiczenia jest relacja, która rozwija się między trenerem a zawodnikami. Powinniśmy spróbować, aby dać proponowane treści otwartym umysłem, naznaczone zaufaniem i jasnością celu danego ćwiczenia.

Piłka nożna jest grą, w której przebiegu poza przepisami nic nie jest ustalone. W rzeczywistości jej główną cechą jest nieprzewidywalność. W każdej chwili zderzamy się z nowymi sytuacjami i okolicznościami, w których gracz musi zgłosić i dać natychmiastową odpowiedź. Wahania lub nawet małe roztargnienia nie pozwolą na korzystny wynik meczu. Oczywiście nie wystarczy po prostu odpowiedzieć, trzeba odpowiedzieć poprawnie.

Zatem do techniki, taktyki i treningu fizycznego istnieje potrzeba opracowania w synergistyczny sposób „psychicznego przygotowania” sportowca, który składa się z pamięci, percepcji, zdolności koncentracji i analizy sytuacji.

Psychodynamika to termin używany dotąd (w naszym kraju) jedynie w psychologii, głównie w jednej z głównych szkół psychologicznych, która kładzie nacisk na dynamiczne siły rządzące osobowością człowieka. Z kolei zależność pomiędzy uczeniem się, przeżywaniem, percepcją, samym ruchem a działaniem opisuje bardziej znana psychomotoryka, czyli dziedzina, która zawiera w sobie teorię i metody psychologii ruchu. Każdy proces umysłowy związany z emocjonalnością czy koncentracją oraz indywidualne cechy osobowości wpływają na sposób poruszania się oraz spontaniczność ruchów.

Ćwiczenie 1

W najprostszej z form dwaj zawodnicy w biegu zmierzają w kierunku trenera oczekując na jego sygnał. Ten poprzez dowolne środki wskazuje kierunek biegu po sygnale dla pierwszego z zawodników. Może ten kierunek określić, wskazując trzymanym w ręku znacznikiem, użyć komendy słownej określającej kolor albo stronę, można również wykonać ruch ciałem w żądanym kierunku. Drugi z zawodników w zależności od nakreślonego zadania zmierza po sygnale w przeciwnym kierunku od pierwszego z graczy, zmierza w tym samym kierunku bądź nawet stara się schwytać uciekającego partnera. Różne mogą być również pozycje startowe i tempo biegu przed sygnałem. Ćwiczenie możemy wykonywać z piłką lub bez niej.

Ćwiczenie 2

Dwaj zawodnicy poruszają się w określony sposób (np. skip) w strefach ograniczonych laskami gimnastycznymi bądź innym sprzętem. Zmieniają te strefy, reagując na sygnały trenera lub jednego z partnerów w możliwie szybki sposób. Na kolejny sygnał trenera startują w kierunku określonego znacznika. Trener (bądź zawodnik) może używać komend związanych z kolorem znacznika (np. „czerwony” „żółty”), kierunkiem („lewo” „prawo”) lub wskazywać gestem. Stosujemy różne zadania dla zawodników. Mogą biec w tę samą stronę, mogą startować w kierunkach przeciwnych do siebie. W końcowej fazie ćwiczenia wskazany jest kontakt z piłką.

Powyższy fragment pochodzi z artykułu „Ćwiczenia psychodynamiczne w treningu dzieci”, autorstwa Marka Dragosza, opublikowanego w wydaniu specjalnym „Asystent Trenera Dzieci 2”. W artykule, oprócz wielu wskazówek dotyczących stosowania ćwiczeń psychodynamicznych w pracy z najmłodszymi adeptami piłki nożnej, znalazło się 11 przykładowych ćwiczeń do zastosowania podczas treningu.

Tutaj można zamówić czasopismo „Asystent Trenera”