Zobacz, jaki może być skutek sytuacji, gdy nasze emocje (złość, gniew, niecierpliwość, wstyd) zostaną przekierowane na negatywne czy wręcz raniące komunikaty do naszych zawodników.

Jedna z opowieści mówiąca o sile słów, jakie wypowiadamy, pokazuje nam rozmowę ojca z synem. Tato dał młodemu człowiekowi młotek, kilka gwoździ i postawił przed grubym kawałkiem drewna. Następnie syn z energią i odrobiną złości powbijał gwoździe w słupek. Jego emocje w pewnym stopniu wybrzmiały i był spokojniejszy, ale wówczas tato poprosił go, by wziął obcęgi i powyciągał wszystkie wbite przez siebie gwoździe. Chłopiec uczynił to z niemałym wysiłkiem, przyglądając się przez chwilę dziurom, jakie pozostały w drewnianym pniu. Tato przykucnął obok syna, dotknął palcem dziury w drewnie i powiedział: „Często tak jest gdy zranimy innych. Powiemy później przepraszam, ale rana pozostaje jeszcze na długi czas”.

Istnieje przynajmniej kilka powodów, dla których warto zwrócić uwagę na to, co i jak mówimy do młodych sportowców. Po pierwsze, to biologia, bo ludzki mózg ukształtowany w drodze ewolucji szybciej dostrzega i mocniej reaguje na sygnały negatywne. I nie ma co się temu dziwić, bo to pozwoliło nam przez tysiące lat radzić sobie z zagrożeniami, czy to wynikającymi z natury, czy też tymi płynącymi od innych ludzi w naszej osadzie. Jednym z najprostszych testów weryfikujących to zjawisko niech będzie przypomnienie sobie rozmów, jakie trenerze stoczyłeś ze znajomymi podczas ostatnich świątecznych spotkań? Jeszcze bardziej klasycznym niech będzie tematyka rozmów, które toczyły się poczekalni przed większością gabinetów lekarskich…

Jeśli chcesz zgłębić temat wsparcia młodego zawodnika na jego ścieżce rozwoju sportowego i życiowego to sięgnij do artykułu „5:1. Moc pozytywnego komunikatu” opublikowanego w wydaniu specjalnym „Asystent Trenera Dzieci i Młodzieży 4”. Autorem artykułu jest dr psychologii sportu Marcin Kochanowski, obecnie psycholog Akademii Piłkarskiej Legii Warszawa.

Tutaj można zamówić inne wydania czasopisma „Asystent Trenera”